Dz.U.04.52.525
2004-05-01
zm.
przen.
Dz.U.2003.52.451
art. 1
zm.
Dz.U.2004.96.959
art. 33
2004-07-01
zm.
przen.
Dz.U.2003.52.451
art. 1
2006-07-24
zm.
Dz.U.2006.104.708
art. 186
2006-10-01
zm.
Dz.U.2006.104.711
art. 38
2007-10-10
zm.
Dz.U.2007.176.1238
art. 14
2008-11-15
zm.
Dz.U.2008.195.1199
art. 3
2009-10-31
zm.
Dz.U.2009.168.1323
art. 207
2010-09-22
zm.
Dz.U.2010.164.1108
art. 4
2010-10-16
zm.
Dz.U.2010.127.857
art. 65
2011-03-10
zm.
Dz.U.2011.38.195
art. 1
2011-11-12
zm.
Dz.U.2011.217.1280
art. 8
USTAWA
z
dnia 21 maja 1999
r.
o
broni i amunicji1)
(tekst
jednolity)
Rozdział 1
Przepisy
ogólne
Art. 1. Ustawa
określa
zasady wydawania i cofania pozwoleń na broń, nabywania, rejestracji,
przechowywania, zbywania i deponowania broni i amunicji, przewozu przez
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz przywozu z zagranicy i wywozu
za
granicę broni i amunicji, jak również zasady posiadania broni i
amunicji przez
cudzoziemców oraz zasady funkcjonowania strzelnic.
Art. 2. Poza
przypadkami
określonymi w ustawie nabywanie, posiadanie oraz zbywanie broni i
amunicji jest
zabronione.
Art. 3. Przepisy
ustawy
nie dotyczą:
1) (1)
broni i amunicji stanowiących uzbrojenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Służby
Celnej, Służby
Więziennej oraz innych państwowych formacji uzbrojonych, w odniesieniu
do
których dostęp do broni i amunicji regulują odrębne przepisy;
2) broni
i amunicji stanowiących uzbrojenie żołnierzy armii państw obcych
przebywających
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z przedsięwzięciami
wojskowymi realizowanymi wspólnie z Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej
Polskiej,
a także na podstawie umów i porozumień międzynarodowych;
2a) (2) broni i amunicji
stanowiących
uzbrojenie funkcjonariuszy straży granicznych państw członkowskich Unii
Europejskiej
przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z
wykonywaniem, za zgodą właściwych organów Rzeczypospolitej Polskiej,
zadań
określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej;
3) obrotu
z zagranicą bronią i amunicją, technologiami i usługami mającymi
znaczenie dla
obronności, bezpieczeństwa lub ważnych interesów Państwa oraz
wytwarzania,
przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przywozu z
zagranicy i
wywozu za granicę broni i amunicji w celach przemysłowych lub
handlowych, a
także obrotu nimi na podstawie odrębnych przepisów;
4) przemieszczania
amunicji przez przedsiębiorców oraz przedsiębiorców zagranicznych, w
rozumieniu
ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych
przeznaczonych do
użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007 i Nr 238, poz. 2019).
Art. 4. 1. Ilekroć
w ustawie jest mowa o broni, należy przez to rozumieć:
1) broń
palną, w tym broń bojową, myśliwską, sportową, gazową, alarmową i
sygnałową;
2) broń
pneumatyczną;
3) miotacze
gazu obezwładniającego;
4) narzędzia
i urządzenia, których używanie może zagrażać życiu lub zdrowiu:
a) broń białą w postaci:
– ostrzy ukrytych w przedmiotach
niemających
wyglądu broni,
– kastetów i nunczaków,
– pałek posiadających zakończenie z
ciężkiego i
twardego materiału lub zawierających wkładki z takiego materiału,
– pałek wykonanych z drewna lub
innego ciężkiego
i twardego materiału, imitujących kij bejsbolowy,
b) broń cięciwową w postaci kusz,
c) przedmioty przeznaczone do
obezwładniania osób
za pomocą energii elektrycznej.
2. Ilekroć
w ustawie jest mowa o amunicji, należy przez to rozumieć amunicję do
broni
palnej.
3. (3)
W rozumieniu ustawy amunicją są naboje przeznaczone do strzelania z
broni
palnej.
4. (4)
Ilekroć w ustawie jest mowa o państwach członkowskich Unii Europejskiej
należy
przez to rozumieć również państwa trzecie traktowane na równi z nimi na
podstawie umowy w sprawie włączenia tych państw we wprowadzanie w
życie,
stosowanie i rozwój dorobku Schengen.
5. (5)
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) zgodzie
przewozowej należy przez to rozumieć dokument wystawiany przez zbywcę
broni
palnej w państwie początkowym transakcji na każdorazowe przemieszczenie
broni
palnej, poświadczony przez właściwe władze tego państwa, zaświadczający
o
wiarygodności tego zbywcy oraz o objęciu kontrolą przez to państwo tej
transakcji;
2) uprzedniej
zgodzie przewozowej należy przez to rozumieć dokument wystawiany przez
nabywcę
broni palnej w państwie docelowym transakcji na każdorazowe
przemieszczenie
broni palnej, poświadczony przez właściwe władze tego państwa,
zaświadczający o
wiarygodności tego nabywcy oraz o objęciu kontrolą przez to państwo tej
transakcji.
Art. 5. 1. Gotowe
lub obrobione istotne części broni lub amunicji uważa się za broń lub
amunicję.
2. (6)
Istotnymi częściami broni palnej i pneumatycznej są: szkielet broni,
baskila,
lufa z komorą nabojową, zamek, komora zamkowa oraz bęben nabojowy.
3. Istotnymi
częściami amunicji są: pociski wypełnione materiałami wybuchowymi,
chemicznymi
środkami obezwładniającymi lub zapalającymi albo innymi substancjami,
których
działanie zagraża życiu lub zdrowiu, spłonki inicjujące spalanie
materiału
miotającego i materiał miotający w postaci prochu strzelniczego.
Art. 6. 1. Zabronione
jest dokonywanie przeróbek broni zmieniających jej rodzaj, kaliber lub
przeznaczenie, a w szczególności przerabianie broni przystosowanej
wyłącznie do
amunicji wypełnionej chemicznymi środkami obezwładniającymi lub do
amunicji
ślepej, dostosowujące ją do wystrzelenia pocisku z lufy albo z elementu
zastępującego
lufę w wyniku działania sprężonych gazów powstających na skutek
spalania
materiału miotającego.
2. Przeróbki
broni, o których mowa w ust. 1, uważa się za wyrób broni.
Art. 6a. (7)
1. Broń palna może zostać pozbawiona w sposób trwały cech
użytkowych przez
uprawnionego przedsiębiorcę, zgodnie ze specyfikacją techniczną
określającą
szczegółowo sposób pozbawiania cech użytkowych danego rodzaju, typu i
modelu
broni, zwaną dalej "specyfikacją techniczną", wydaną przez jednostkę
uprawnioną i zatwierdzoną przez jednostkę uprawnioną do potwierdzania
pozbawienia broni palnej cech użytkowych.
2. Przez
pozbawienie broni palnej w sposób trwały cech użytkowych, zwane dalej
"pozbawieniem cech użytkowych", rozumie się pozbawienie cech
użytkowych wszystkich istotnych części broni palnej w taki sposób, by
mimo
działania sprężonych gazów, powstających na skutek spalania materiału
miotającego, nie była zdolna do wystrzelenia pocisku lub substancji z
lufy albo
elementu ją zastępującego oraz do wywołania efektu wizualnego lub
akustycznego,
a przywrócenie broni cech użytkowych bez podjęcia czynności
specjalistycznych
nie było możliwe.
3. Uprawnionym
przedsiębiorcą do pozbawiania cech użytkowych jest przedsiębiorca
wykonujący
działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania broni, w rozumieniu
ustawy z
dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w
zakresie
wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz
wyrobami i
technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 67,
poz. 679, z
2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 117, poz. 1007 oraz z 2003 r. Nr 210, poz.
2036).
4. Jednostka
uprawniona potwierdza pozbawienie cech użytkowych po dokonaniu
pozytywnej oceny
zgodności pozbawienia cech użytkowych z odpowiednią specyfikacją
techniczną.
Potwierdzenie pozbawienia cech użytkowych odnotowuje się w ewidencji
broni
palnej pozbawionej cech użytkowych, prowadzonej przez tę jednostkę.
5. Broń
palną pozbawioną cech użytkowych oznakowuje się w sposób wskazujący, że
została
ona pozbawiona tych cech.
6. Wydanie
specyfikacji technicznej, pozbawienie cech użytkowych oraz dokonanie
oceny
zgodności pozbawienia cech użytkowych z odpowiednią specyfikacją
techniczną
jest odpłatne.
7. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb
potwierdzania pozbawienia cech użytkowych i sposób znakowania broni
pozbawionej
cech użytkowych oraz zakres informacji umieszczanych w ewidencji, o
której mowa
w ust. 4;
2) jednostki
uprawnione do:
a) wydawania specyfikacji
technicznych,
b) potwierdzania pozbawienia cech
użytkowych oraz
zatwierdzania specyfikacji technicznej;
3) sposób
postępowania z bronią palną przekazaną w celu pozbawienia cech
użytkowych,
opracowania specyfikacji technicznej oraz potwierdzenia pozbawienia
cech
użytkowych przez uprawnione jednostki do:
a) pozbawiania cech użytkowych,
b) wydawania specyfikacji
technicznych,
c) potwierdzania pozbawienia cech
użytkowych;
4) stawki
odpłatności za wydanie specyfikacji technicznej i dokonanie oceny
zgodności
pozbawienia cech użytkowych z odpowiednią specyfikacją techniczną.
8. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych, mając na względzie wymogi
bezpieczeństwa i
określając:
1) tryb
potwierdzania pozbawienia cech użytkowych i sposób znakowania broni
pozbawionej
cech użytkowych oraz zakres informacji umieszczanych w ewidencji, o
której mowa
w ust. 4:
a) wprowadzi wymóg przedstawienia
jednostce
uprawnionej do potwierdzania pozbawienia cech użytkowych dokumentu
wystawionego
przez jednostkę uprawnioną do pozbawiania cech użytkowych
stwierdzającego, że
broń palna została pozbawiona cech użytkowych zgodnie ze specyfikacją
techniczną,
b) może wprowadzić odrębny tryb
potwierdzania
pozbawienia cech użytkowych w odniesieniu do pojedynczych egzemplarzy
broni
palnej oraz partii tej broni,
c) ustali wymagania, jakim powinno
odpowiadać
oznakowanie umieszczone na broni palnej pozbawionej cech użytkowych, w
szczególności umożliwiające identyfikację jednostki uprawnionej do
potwierdzania pozbawienia cech użytkowych oraz egzemplarza broni,
d) uwzględni konieczność
umieszczenia w
ewidencji, o której mowa w ust. 4, informacji jednoznacznie
identyfikujących
dany egzemplarz broni palnej pozbawionej cech użytkowych oraz
uprawnioną
jednostkę, która pozbawiła tę broń cech użytkowych;
2) jednostki
uprawnione do wydawania specyfikacji technicznych - wskaże rodzaje
broni
palnej, w odniesieniu do których dana jednostka będzie właściwa do
wydawania
specyfikacji technicznej, z uwzględnieniem posiadanego przez tę
jednostkę
wyposażenia badawczego i doświadczenia w zakresie dotyczącym właściwego
rodzaju
broni, tak by do wydawania specyfikacji technicznej do danego rodzaju,
typu i
modelu broni była uprawniona jedna jednostka;
3) jednostki
uprawnione do potwierdzania pozbawienia cech użytkowych oraz
zatwierdzania
specyfikacji technicznej co do sposobów pozbawiania cech użytkowych
broni
palnej danego rodzaju, typu i modelu - wskaże rodzaje, typy i modele
broni
palnej, w odniesieniu do których dana jednostka będzie właściwa, przy
czym
uwzględni warunki w zakresie wyposażenia technicznego tej jednostki
pozwalającego stwierdzić, czy pozbawienie broni cech użytkowych
nastąpiło
zgodnie ze specyfikacją techniczną, oraz warunki dotyczące kwalifikacji
osób
wykonujących czynności związane bezpośrednio z potwierdzaniem
pozbawienia cech
użytkowych;
4) sposób
postępowania z bronią palną przekazaną do pozbawienia cech użytkowych,
opracowania specyfikacji technicznej oraz potwierdzenia pozbawienia
cech
użytkowych przez jednostki uprawnione do: pozbawiania broni palnej cech
użytkowych, wydawania specyfikacji technicznych oraz potwierdzania
pozbawienia
cech użytkowych - uwzględni specyfikę podejmowanych w tych jednostkach
czynności oraz taką organizację tych czynności, w tym przechowywania
broni
palnej, aby dostęp do broni palnej był ograniczony wyłącznie do osób
bezpośrednio wykonujących te czynności;
5) stawki
odpłatności za wydanie specyfikacji technicznej oraz dokonanie oceny
zgodności
pozbawienia cech użytkowych z odpowiednią specyfikacją techniczną -
uwzględni
przeciętne koszty badań i czynności związanych z wydaniem specyfikacji
technicznej dotyczącej danego rodzaju, typu i modelu broni palnej oraz
dokonaniem oceny zgodności pozbawienia cech użytkowych z odpowiednią
specyfikacją techniczną, włącznie z kosztem znakowania broni.
Art. 7. 1. (8)
W rozumieniu ustawy bronią palną jest każda przenośna broń lufowa,
która miota,
jest przeznaczona do miotania lub może być przystosowana do miotania
jednego
lub większej liczby pocisków lub substancji w wyniku działania
materiału
miotającego.
1a. (9)
W rozumieniu ustawy za dający się przystosować do miotania jednego lub
większej
liczby pocisków lub substancji w wyniku działania materiału miotającego
uznaje
się przedmiot, który ze względu na swoją budowę lub materiał, z którego
jest
wykonany, może być łatwo przerobiony w celu miotania.
2. W
rozumieniu ustawy bronią palną sygnałową jest urządzenie wielokrotnego
użycia,
które w wyniku działania sprężonych gazów, powstających na skutek
spalania
materiału miotającego, jest zdolne do wystrzelenia z lufy o kalibrze
nie
mniejszym niż 25 mm substancji w postaci ładunku pirotechnicznego celem
wywołania efektu wizualnego lub akustycznego.
3. W
rozumieniu ustawy bronią palną alarmową jest urządzenie wielokrotnego
użycia,
które w wyniku działania sprężonych gazów, powstających na skutek
spalania
materiału miotającego, wywołuje efekt akustyczny, a wystrzelona z lufy
lub
elementu ją zastępującego substancja razi cel na odległość nie większą
niż 1
metr.
Art. 7a. (10)
W rozumieniu ustawy Europejska karta broni palnej jest imiennym
dokumentem
potwierdzającym uprawnienie do posiadania broni palnej, wydanym przez
właściwy
organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, umożliwiającym legalne
posiadanie i używanie broni palnej w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej.
Art. 8. W
rozumieniu
ustawy bronią pneumatyczną jest niebezpieczne dla życia lub zdrowia
urządzenie,
które w wyniku działania sprężonego gazu jest zdolne do wystrzelenia
pocisku z
lufy lub elementu ją zastępującego i przez to zdolne do rażenia celu na
odległość,
a energia kinetyczna pocisku opuszczającego lufę lub element ją
zastępujący
przekracza 17 J.
Art. 8a. (11)
Komendant Główny Policji informuje właściwe władze innych państw
członkowskich
Unii Europejskiej o rodzajach broni palnej, której:
1) posiadanie
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest zakazane albo możliwe na
podstawie
pozwolenia;
2) przywóz
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie wymaga uzyskania
zaświadczenia
konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział 2
Zasady
i warunki
wydawania, cofania pozwoleń na broń, rejestracji broni oraz
dysponowania bronią
i amunicją
Art. 9. (12)
1. Broń palną i amunicję do tej broni, z wyłączeniem przypadków, o
których
mowa w art. 11, można posiadać na podstawie pozwolenia na broń wydanego
przez
właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby
lub
siedzibę zainteresowanego podmiotu komendanta wojewódzkiego Policji, a
w
przypadku żołnierzy zawodowych - na podstawie pozwolenia wydanego przez
właściwego komendanta oddziału Żandarmerii Wojskowej.
2. Broń
palną pozbawioną cech użytkowych można posiadać na podstawie karty
rejestracyjnej broni pozbawionej cech użytkowych wydanej przez
właściwego ze
względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby lub siedzibę
zainteresowanego podmiotu komendanta wojewódzkiego Policji, a w
przypadku
żołnierzy zawodowych - właściwego komendanta oddziału Żandarmerii
Wojskowej.
3. Miotacze
gazu obezwładniającego oraz narzędzia i urządzenia, o których mowa w
art. 4
ust. 1 pkt 3 i 4, można posiadać na podstawie pozwolenia na broń
wydanego przez
właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby
lub
siedzibę zainteresowanego podmiotu komendanta powiatowego Policji, a w
przypadku żołnierzy zawodowych - na podstawie pozwolenia wydanego przez
właściwego komendanta oddziału Żandarmerii Wojskowej.
4. Broń
pneumatyczną można posiadać na podstawie karty rejestracyjnej broni
pneumatycznej wydanej przez właściwego ze względu na miejsce stałego
pobytu
zainteresowanej osoby lub siedzibę zainteresowanego podmiotu komendanta
powiatowego Policji, a w przypadku żołnierzy zawodowych - właściwego
komendanta
oddziału Żandarmerii Wojskowej.
5. Ilekroć
w dalszych przepisach ustawy jest mowa o właściwych organach Policji,
należy
przez to rozumieć organy właściwe do wydawania pozwoleń na broń lub
karty
rejestracyjnej broni, o których mowa w ust. 1-4.
6. Pozwolenie
na broń, karta rejestracyjna broni palnej pozbawionej cech użytkowych
oraz
karta rejestracyjna broni pneumatycznej są wydawane na czas
nieokreślony.
7. (13)
Pozwolenie na broń palną bojową wydane w celach, o których mowa w art.
10 ust.
2 pkt 1 i 2, stanowi jednocześnie pozwolenie na broń gazową i alarmową.
8. Pozwolenie
na broń na okaziciela, zwane dalej "świadectwem broni", o którym mowa
w art. 29 ust. 1, oraz legitymacja osoby dopuszczonej do posiadania
broni, o
której mowa w art. 30 ust. 1 i 2, wydawane są jedynie przez właściwego
ze
względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby lub siedzibę
zainteresowanego podmiotu komendanta wojewódzkiego Policji.
Art. 10. (14)
1. Właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli
wnioskodawca
nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa
publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę posiadania broni.
2. Pozwolenie
na broń wydaje się w szczególności w celach:
1) ochrony
osobistej;
2) ochrony
osób i mienia;
3) łowieckich;
4) sportowych;
5) rekonstrukcji
historycznych;
6) kolekcjonerskich;
7) pamiątkowych;
8) szkoleniowych.
3. Za
ważną przyczynę, o której mowa w ust. 1, uważa się w szczególności:
1) stałe,
realne i ponadprzeciętne zagrożenie życia, zdrowia lub mienia - dla
pozwolenia
na broń do celów ochrony osobistej, osób i mienia;
2) posiadanie
uprawnień do wykonywania polowania, ustalonych na podstawie odrębnych
przepisów
- dla pozwolenia na broń do celów łowieckich;
3) udokumentowane
członkostwo w stowarzyszeniu o charakterze strzeleckim, posiadanie
kwalifikacji
sportowych, o których mowa w art. 10b, oraz licencji właściwego
polskiego
związku sportowego - dla pozwolenia na broń do celów sportowych;
4) udokumentowane
członkostwo w stowarzyszeniu, którego statutowym celem jest
organizowanie
rekonstrukcji historycznych oraz zaświadczenie potwierdzające czynny
udział w
działalności statutowej - dla pozwolenia na broń do celów rekonstrukcji
historycznych;
5) udokumentowane
członkowstwo w stowarzyszeniu o charakterze kolekcjonerskim - dla
pozwolenia na
broń do celów kolekcjonerskich;
6) udokumentowane
nabycie broni w drodze spadku, darowizny lub wyróżnienia - dla
pozwolenia na
broń do celów pamiątkowych;
7) posiadanie
uprawnień, określonych w odrębnych przepisach do prowadzenia szkoleń o
charakterze strzeleckim oraz udokumentowane zarejestrowanie
działalności
gospodarczej w zakresie szkoleń strzeleckich - dla pozwolenia na broń
do celów
szkoleniowych.
4. Pozwolenie
na broń, wydane w celach, o których mowa w ust. 2, uprawnia do
posiadania
następujących rodzajów broni i amunicji do niej:
1) do
celów ochrony osobistej:
a) broni palnej: bojowej, gazowej,
alarmowej w
postaci pistoletów lub rewolwerów centralnego zapłonu o kalibrach od 6
mm do 12
mm,
b) przedmiotów przeznaczonych do
obezwładniania
osób za pomocą energii elektrycznej o średniej wartości prądu w
obwodzie
przekraczającej 10 mA,
c) miotaczy gazu obezwładniającego;
2) do
celów ochrony osób lub mienia:
a) broni, o której mowa w pkt 1,
b) pistoletów sygnałowych,
c) pistoletów maszynowych o kalibrze
od 6 mm do
12 mm,
d) strzelb powtarzalnych o kalibrze
wagomiarowym
12,
e) karabinków samoczynnych o
kalibrze od 5,45 mm
do 7,62 mm;
3) do
celów łowieckich - broni dopuszczonej do wykonywania polowań na
podstawie
odrębnych przepisów;
4) do
celów sportowych - broni palnej:
a) bocznego zapłonu z lufami
gwintowanymi, o
kalibrze do 6 mm,
b) centralnego zapłonu z lufami
gwintowanymi, o
kalibrze do 12 mm,
c) gładkolufowej,
d) przystosowanej do strzelania
wyłącznie przy
pomocy prochu czarnego (dymnego);
5) do
celów szkoleniowych - broni, o której mowa w pkt 1-4;
6) do
celów rekonstrukcji historycznych - broni alarmowej albo innej broni
palnej,
konstrukcyjnie przeznaczonej do strzelania wyłącznie amunicją ślepą, w
tym
samoczynnej;
7) do
celów kolekcjonerskich lub pamiątkowych - broni, o której mowa w pkt
1-6.
5. Pozwolenie
na broń, o którym mowa w ust. 1, nie może być wydane, z zastrzeżeniem
art. 29
ust. 2, na broń szczególnie niebezpieczną w postaci:
1) samoczynnej
broni palnej, zdolnej do rażenia celów na odległość;
2) broni
palnej wytworzonej lub przerobionej w sposób pozwalający na zatajenie
jej
przeznaczenia, a także broni imitującej inne przedmioty;
3) broni
palnej wyposażonej w tłumik huku lub przystosowanej do strzelania z
użyciem
tłumika huku;
4) broni
palnej, której nie można wykryć przy pomocy urządzeń przeznaczonych do
kontroli
osób i bagażu.
6. Zabronione
jest posiadanie amunicji szczególnie niebezpiecznej w postaci:
1) amunicji
z pociskami wypełnionymi materiałami wybuchowymi, zapalającymi albo
innymi
substancjami, których działanie zagraża życiu lub zdrowiu oraz pocisków
do
takiej amunicji;
2) amunicji
z pociskami pełnopłaszczowymi zawierającymi rdzeń wykonany z materiału
twardszego niż stop ołowiu;
3) amunicji
z pociskami podkalibrowymi, z płaszczem lub elementem wiodącym
wykonanym z
tworzyw sztucznych, z wyłączeniem amunicji przeznaczonej do strzelania
z broni
gładkolufowej;
4) amunicji
wytworzonej niefabrycznie, w tym także takiej, do której wytworzenia
wykorzystywane są fabrycznie nowe elementy amunicji, z wyłączeniem
amunicji
wytwarzanej na własny użytek przez osoby posiadające pozwolenie na broń
myśliwską, sportową lub kolekcjonerską.
7. Właściwy
organ Policji może w pozwoleniu na broń ograniczyć lub wykluczyć
możliwość jej
noszenia, co potwierdza się w legitymacji posiadacza broni.
8. Zabrania
się noszenia broni posiadanej na podstawie pozwolenia do celów
kolekcjonerskich
lub pamiątkowych bez zgody właściwego organu Policji.
9. W
rozumieniu ustawy noszenie broni oznacza każdy sposób przemieszczania
załadowanej broni przez osobę posiadającą broń.
Art. 10a. (15)
1. (16) Na wniosek osoby posiadającej broń palną
zgodnie z
wymogami prawa polskiego lub podmiotów, o których mowa w art. 29 ust. 1
pkt 4,
5 i 7, osobom wskazanym przez te podmioty oraz posiadającym
dopuszczenie do
posiadania broni właściwy organ Policji wydaje Europejską kartę broni
palnej.
2. Europejską
kartę broni palnej wydaje się na okres do 5 lat.
3. Po
upływie okresu, o którym mowa w ust. 2, ważność Europejskiej karty
broni palnej
może być przedłużona na kolejny okres.
4. (17)
Europejska karta broni palnej traci ważność i podlega zwrotowi
organowi, który
ją wydał, w przypadku cofnięcia pozwolenia na broń lub cofnięcia
dopuszczenia
do posiadania tego rodzaju broni.
5. (18)
W Europejskiej karcie broni palnej zamieszcza się informacje o:
1) tożsamości
osoby:
a) posiadającej broń palną, w tym:
- nazwisko i imię,
- datę i miejsce
urodzenia,
- adres miejsca stałego
pobytu,
b) dopuszczonej do posiadania broni,
w tym:
- nazwisko i imię,
- datę i miejsce
urodzenia,
- nazwę, siedzibę i
adres podmiotu,
o którym
mowa w art. 29 ust. 1 pkt 4, 5 i 7;
2) danych
identyfikacyjnych broni palnej wraz ze wskazaniem kategorii broni
palnej,
określonej w przepisach wydanych na podstawie ust. 8 pkt 1;
3) okresie
ważności Europejskiej karty broni palnej;
4) celu
lub warunkach pozwolenia, o których mowa w art. 10 ust. 2 i 4;
5) utracie
lub zbyciu broni palnej;
6) państwach
członkowskich Unii Europejskiej, na których terytorium posiadanie broni
palnej,
określone w Europejskiej karcie broni palnej, jest zakazane albo
możliwe na
podstawie pozwolenia;
7) wpisach
innych państw członkowskich Unii Europejskiej obejmujących w
szczególności
pozwolenia na wwóz broni na ich terytorium;
8) oświadczeniach,
o których mowa w załączniku II lit. f dyrektywy Rady nr 91/477/EWG z
dnia 18 czerwca
1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni (Dz. Urz. UE L
256 z
13.09.1991, str. 51; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13,
t. 11,
str. 3), w brzmieniu nadanym dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady
nr
2008/51/WE z dnia 21 maja 2008 r. (Dz. Urz. UE L 179 z 08.07.2008, str.
5).
6. Europejska
karta broni palnej może zawierać także informacje o:
1) przewozie
przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przywozie z zagranicy i
wywozie za
granicę broni palnej oraz zaświadczeniach i zgodach, o których mowa w
art. 34,
art. 37 ust. 1 i art. 38, jak również wpisy właściwych władz innych
państw Unii
Europejskiej dotyczące zezwoleń na wwóz na terytorium tych państw lub
przewóz
przez ich terytorium broni palnej;
2) warunkach
przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przywozu z
zagranicy i
wywozu za granicę broni palnej.
7. Wpisów
do Europejskiej karty broni palnej dokonuje właściwy organ Policji, a w
wyznaczonym do tego miejscu i zakresie - właściwe władze innych państw
członkowskich
Unii Europejskiej.
8. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje
broni palnej odpowiadające kategoriom broni palnej określonym w
przepisach o
kontroli nabywania i posiadania broni, wydanych przez właściwy organ
międzynarodowy, uwzględniając klasyfikację określoną w tych przepisach;
2) wzór
Europejskiej karty broni palnej, spełniający wymogi, o których mowa w
ust. 5 i
6.
Art. 10b. (19)
1. Uprawianie sportów o charakterze strzeleckim wymaga posiadania
odpowiednich
kwalifikacji potwierdzonych stosownym dokumentem oraz przestrzegania
zasad
bezpieczeństwa obowiązujących w tych sportach.
2. Dokument,
o którym mowa w ust. 1, wydaje, po przeprowadzeniu egzaminu, polski
związek
sportowy, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie
(Dz. U.
Nr 127, poz. 857). Za przeprowadzenie egzaminu pobiera się opłatę w
wysokości
400 zł; opłata stanowi dochód właściwego polskiego związku sportowego.
3. Dokument,
o którym mowa w ust. 1, potwierdza posiadanie kwalifikacji niezbędnych
do
ubiegania się o wydanie pozwolenia na broń do celów sportowych.
Art. 11. (20)
Pozwolenia na broń nie wymaga się w przypadku:
1) gromadzenia
broni w zbiorach muzealnych na podstawie odrębnych przepisów;
2) używania
broni w celach sportowych, szkoleniowych lub rekreacyjnych na
strzelnicy
działającej na podstawie zezwolenia właściwego organu;
3) używania
broni palnej sygnałowej i alarmowej do celów wzywania pomocy,
ratowniczych,
poszukiwawczych oraz przez osoby uprawnione do sygnalizacji zawodnikom
rozpoczęcia konkurencji sportowej w trakcie zawodów sportowych, jeżeli
wymaga
ona takiej sygnalizacji;
4) dysponowania
bronią przez przedsiębiorców dokonujących obrotu bronią i amunicją na
podstawie
koncesji lub świadczących usługi rusznikarskie na podstawie odrębnych
przepisów, o ile jest to związane bezpośrednio z prowadzeniem
działalności
gospodarczej;
5) dysponowania
bronią przekazaną w celu pozbawienia lub potwierdzenia pozbawienia cech
użytkowych;
6) posiadania
broni palnej pozbawionej cech użytkowych;
7) posiadania
przedmiotów przeznaczonych do obezwładniania osób za pomocą energii
elektrycznej o średniej wartości prądu w obwodzie nieprzekraczającej 10
mA;
8) posiadania
ręcznych miotaczy gazu obezwładniającego;
9) posiadania
broni pneumatycznej;
10) posiadania
broni palnej rozdzielnego ładowania, wytworzonej przed rokiem 1885 oraz
replik
tej broni;
11) posiadania
broni palnej alarmowej o kalibrze do 6 mm.
Art. 12. (21)
1. Pozwolenie na broń wydawane jest w drodze decyzji
administracyjnej, w
której określa się cel, w jakim zostało wydane oraz rodzaj i liczbę
egzemplarzy
broni.
2. Na
wniosek osoby posiadającej pozwolenie na broń wydaje się zaświadczenie
uprawniające do nabycia rodzaju i liczby egzemplarzy broni zgodnie z
pozwoleniem i amunicji do tej broni.
3. Za
wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 2, pobiera się opłatę
skarbową w
wysokości określonej w odrębnych przepisach.
Art. 12a. (22)
1. Dopuszcza się nabywanie broni lub amunicji przy użyciu środków
porozumiewania się na odległość.
2. Nabywając
broń, na której posiadanie wymagane jest pozwolenie, lub amunicję do
tej broni
w sposób, o którym mowa w ust. 1, przed wydaniem broni lub amunicji
nabywca
dostarcza zbywcy mającemu miejsce stałego pobytu lub siedzibę na
terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej:
1) zaświadczenie,
o którym mowa w art. 12 ust. 2 - w przypadku gdy nabywca posiada
miejsce
stałego pobytu lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) uprzednią
zgodę przewozową - w przypadku gdy nabywca posiada miejsce stałego
pobytu lub
siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego
Unii Europejskiej, a transakcja dotyczy broni palnej lub amunicji;
3) upoważnienie
władz swojego państwa do nabycia danego rodzaju oraz liczby egzemplarzy
broni
lub sztuk amunicji, zalegalizowane przez właściwego konsula
Rzeczypospolitej
Polskiej lub opatrzone poświadczeniem podpisu umieszczonego na
dokumencie
uprawnień osoby umieszczającej podpis oraz prawdziwości pieczęci lub
stempla,
którym opatrzony jest dokument (apostille), jeżeli upoważnienie wydane
jest
przez władze państwa będącego stroną Konwencji znoszącej wymóg
legalizacji
zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzonej w Hadze dnia 5
października
1961 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 112, poz. 938 i 939) - w przypadku gdy
nabywca
posiada miejsce stałego pobytu lub siedzibę na terytorium innego
państwa niż
określone w pkt 1 i 2;
4) upoważnienie
władz swojego państwa do nabycia danego rodzaju oraz liczby egzemplarzy
broni,
innej niż broń palna, zalegalizowane przez właściwego konsula
Rzeczypospolitej
Polskiej lub opatrzone poświadczeniem podpisu umieszczonego na
dokumencie
uprawnień osoby umieszczającej podpis oraz prawdziwości pieczęci lub
stempla,
którym opatrzony jest dokument (apostille), jeżeli upoważnienie wydane
jest
przez władze państwa będącego stroną Konwencji znoszącej wymóg
legalizacji
zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzonej w Hadze dnia 5
października
1961 r. - w przypadku gdy nabywca posiada miejsce stałego pobytu lub
siedzibę
na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego
Unii
Europejskiej.
3. W
przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, zbywca wypełnia zgodę
przewozową i
przedkłada ją do poświadczenia organowi, o którym mowa w art. 43 ust. 6.
Art. 13. 1. (23)
Nabywca broni jest obowiązany zarejestrować ją w ciągu 5 dni od dnia
nabycia.
Obowiązek rejestracji nie dotyczy broni, o której mowa w art. 11 pkt 1,
4, 5,
7, 8, 10 i 11.
2. Rejestracji
dokonuje się na podstawie dowodu nabycia broni, a w przypadku broni
palnej
pozbawionej cech użytkowych - dodatkowo po przedstawieniu potwierdzenia
pozbawienia broni palnej cech użytkowych.
3. Rejestracji
broni dokonują organy właściwe do wydawania pozwoleń na broń, karty
rejestracyjnej broni palnej pozbawionej cech użytkowych oraz karty
rejestracyjnej broni pneumatycznej, o których mowa w art. 9 ust. 1-4.
4. Zarejestrowanie
broni wymagającej pozwolenia potwierdza się w legitymacji posiadacza
broni albo
w świadectwie broni.
5. Zarejestrowanie
broni palnej pozbawionej cech użytkowych oraz broni pneumatycznej
potwierdza
się w karcie rejestracyjnej broni, która jest wydawana posiadaczowi
broni.
6. Zarejestrowanie
broni palnej pozbawionej cech użytkowych nie może nastąpić na rzecz
osoby,
która nie ma ukończonych 18 lat.
7. Broń
pneumatyczna nie może być zarejestrowana na rzecz osoby, która:
1) nie
ma ukończonych 18 lat;
2) nie
przedstawi:
a) orzeczeń, o których mowa w art.
15 ust. 3,
b) informacji z Krajowego Rejestru
Karnego
stwierdzającej,
że nie była ona skazana prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo
przeciwko
życiu, zdrowiu lub mieniu.
8. W
przypadku niespełnienia wymogów, o których mowa w ust. 6 lub 7,
właściwy organ
wydaje decyzję administracyjną o odmowie zarejestrowania broni palnej
pozbawionej cech użytkowych albo broni pneumatycznej.
9. W
przypadku wydania decyzji administracyjnej o odmowie zarejestrowania
broni
palnej pozbawionej cech użytkowych albo broni pneumatycznej Policja, a
w
przypadku żołnierzy zawodowych - Żandarmeria Wojskowa, może za
pokwitowaniem
przyjąć tę broń do depozytu. Koszty związane z deponowaniem broni
ponosi osoba
zgłaszająca broń do rejestracji. Przepis art. 23 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
Art. 14. Amunicję
można
nabywać na podstawie legitymacji posiadacza broni lub świadectwa broni,
wyłącznie dla tej broni, która jest określona w legitymacji albo na
podstawie
świadectwa broni i pisemnego zamówienia podmiotu uprawnionego do
nabycia
amunicji.
Art. 15. 1. Pozwolenia
na broń nie wydaje się osobom:
1) niemającym
ukończonych 21 lat, z zastrzeżeniem ust. 2;
2) z
zaburzeniami psychicznymi, o których mowa w ustawie z dnia 19 sierpnia
1994 r.
o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535, z 1997 r. Nr
88, poz.
554 i Nr 113, poz. 731, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11,
poz. 95
oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268), lub o znacznie ograniczonej
sprawności
psychofizycznej;
3) wykazującym
istotne zaburzenia funkcjonowania psychologicznego;
4) uzależnionym
od alkoholu lub od substancji psychoaktywnych;
5) nieposiadającym
miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
6) (24)
stanowiącym zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa
publicznego:
a) skazanym prawomocnym orzeczeniem
sądu za
umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe,
b) skazanym prawomocnym orzeczeniem
sądu za
nieumyślne przestępstwo:
- przeciwko
życiu i
zdrowiu,
- przeciwko
bezpieczeństwu w komunikacji
popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego
albo gdy
sprawca zbiegł z miejsca zdarzenia.
2. Na
wniosek szkoły, organizacji sportowej, Polskiego Związku Łowieckiego,
stowarzyszenia obronnego pozwolenie może być wydane osobie mającej
ukończone 18
lat, jednakże tylko na broń służącą do celów sportowych lub łowieckich.
3. Osoba,
która występuje z podaniem o wydanie pozwolenia na broń lub zgłasza do
rejestru
broń pneumatyczną, przedstawia właściwemu organowi Policji orzeczenia
lekarskie
i psychologiczne wydane przez upoważnionych: lekarza i psychologa,
stwierdzające, że nie należy ona do osób wymienionych w ust. 1 pkt 2-4,
i
potwierdzające, że może ona dysponować bronią.
4. (25)
Osoba posiadająca pozwolenie na broń wydane w celu określonym w art. 10
ust. 2
pkt 1 i 2 obowiązana jest raz na pięć lat przedstawić właściwemu
organowi
Policji aktualne orzeczenia lekarskie i psychologiczne, o których mowa
w ust.
3. W przypadku wydania negatywnego orzeczenia lekarz lub psycholog
zobowiązany
jest zawiadomić o tym właściwy organ Policji.
5. W
przypadku ujawnienia okoliczności dostatecznie uzasadniających
podejrzenie, iż
osoba posiadająca pozwolenie na broń lub zarejestrowaną broń
pneumatyczną
należy do osób wymienionych w ust. 1 pkt 2-4, właściwy organ Policji
może
zobowiązać tę osobę do niezwłocznego poddania się badaniom lekarskim i
psychologicznym i przedstawienia wydanych orzeczeń. W przypadku wydania
negatywnego orzeczenia lekarz lub psycholog zobowiązany jest zawiadomić
o tym
właściwy organ Policji.
6. (26)
Przepisy ust. 3 i 4 nie dotyczą funkcjonariuszy Policji, Agencji
Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby
Wywiadu
Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Biura Ochrony Rządu,
Straży
Granicznej, Służby Celnej, Służby Więziennej oraz funkcjonariuszy
innych państwowych
formacji uzbrojonych i żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów posiadają
przydzieloną im
broń służbową.
7. Minister
właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw
wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych,
określi, w
drodze rozporządzenia:
1) zakres
badań lekarskich i psychologicznych, którym jest obowiązana poddać się
osoba, o
której mowa w ust. 3 i 4;
2) lekarzy
i psychologów upoważnionych do przeprowadzania badań oraz wydawania
orzeczeń, o
których mowa w ust. 3 i 4;
3) warunki
i tryb:
a) odwoływania się od orzeczeń
lekarskich i
psychologicznych,
b) uzyskiwania i utraty uprawnień
przez lekarzy i
psychologów do przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych,
c) kontroli wykonywania i
dokumentowania badań
lekarskich i psychologicznych oraz wydawanych orzeczeń lekarskich i
psychologicznych;
4) dodatkowe
kwalifikacje lekarzy i psychologów przeprowadzających badania lekarskie
i psychologiczne;
5) sposób
postępowania z dokumentacją związaną z badaniami lekarskimi i
psychologicznymi
oraz wzory stosowanych dokumentów;
6) maksymalne
stawki opłat za badania lekarskie i psychologiczne.
8. Koszty
związane z wydaniem orzeczeń, o których mowa w ust. 3-5, ponosi osoba
poddana
badaniu.
9. (27)
Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
wykaz
stanów chorobowych i zaburzeń funkcjonowania psychologicznego, o
których mowa w
ust. 1 pkt 2-4, wykluczających możliwość wydania pozwolenia na broń,
rejestracji broni, biorąc pod uwagę uniemożliwienie wydania pozwolenia
na broń
lub karty rejestracyjnej broni pneumatycznej osobom niedającym rękojmi
bezpiecznego posługiwania się bronią.
Art. 16. 1. Osoba,
która występuje z podaniem o wydanie pozwolenia na broń, jest
obowiązana zdać
egzamin przed komisją powołaną przez właściwy organ Policji ze
znajomości
przepisów dotyczących posiadania i używania danej broni oraz z
umiejętności
posługiwania się tą bronią.
2. (28)
Od egzaminu, o którym mowa w ust. 1, zwolnieni są funkcjonariusze
Policji,
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego,
Straży Granicznej, Służby Celnej, Biura Ochrony Rządu, Służby
Więziennej,
funkcjonariusze lub pracownicy innych państwowych formacji uzbrojonych
i
żołnierze zawodowi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, członkowie
Polskiego Związku Łowieckiego - w zakresie broni myśliwskiej, oraz
członkowie
Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego posiadający licencję
zezwalającą na
uprawianie strzelectwa sportowego - w zakresie broni sportowej, jeżeli
zdali
taki egzamin na podstawie odrębnych przepisów.
3. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw
finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb
przeprowadzania i
zakres przedmiotowy egzaminu, skład komisji egzaminacyjnej oraz stawki
odpłatności za egzamin. Egzamin powinien składać się z części
teoretycznej, dotyczącej
znajomości przepisów w zakresie zgodnego z prawem posiadania i używania
danej
broni, oraz z części praktycznej, dotyczącej umiejętności posługiwania
się tą
bronią, a stawki odpłatności za egzamin powinny być zróżnicowane w
zależności
od celu, w jakim ma być wydane pozwolenie na broń.
Art. 17. 1. Właściwy
organ Policji może odmówić wydania pozwolenia na broń osobie, która
naruszyła:
1) (29)
warunki określone w pozwoleniu na broń, o których mowa w art. 10 ust. 7;
2) obowiązek
rejestracji broni, o którym mowa w art. 13 ust. 1;
3) obowiązek
zawiadomienia o utracie broni, o którym mowa w art. 25;
4) obowiązek
zawiadomienia o zmianie miejsca stałego pobytu, o którym mowa w art. 26;
5) zasady
przechowywania oraz ewidencjonowania broni i amunicji oraz ich
noszenia, o
których mowa w art. 32.
2. Właściwy
organ Policji może odmówić wydania pozwolenia na broń osobie, której
cofnięto
pozwolenie na broń na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 4.
3. Właściwy
organ Policji odmawia wydania pozwolenia na broń osobie, która nie
zdała
egzaminu, o którym mowa w art. 16 ust. 1.
4. Właściwy
organ Policji odmawia wydania pozwolenia na broń osobie, która nie
przedstawiła
orzeczenia lekarskiego i psychologicznego, o którym mowa w art. 15 ust.
3.
Art. 18. 1. Właściwy
organ Policji cofa pozwolenie na broń, jeżeli osoba, której takie
pozwolenie
wydano:
1) (30)
nie przestrzega warunków określonych w pozwoleniu na broń, o których
mowa w
art. 10 ust. 7;
2) należy
do osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2-6;
3) naruszyła
obowiązek zawiadomienia o utracie broni, o którym mowa w art. 25;
4) (31)
przemieszcza się z rozładowaną bronią albo nosi broń, znajdując się w
stanie po
użyciu alkoholu, środka odurzającego lub substancji psychotropowej albo
środka
zastępczego.
2. Przepisy
ust. 1 pkt 2-4 stosuje się odpowiednio do osób dopuszczonych do
posiadania
broni, o których mowa w art. 30 ust. 1 i 3.
3. Osobom
posiadającym zarejestrowaną broń pneumatyczną w przypadkach, o których
mowa w
ust. 1 pkt 2-4, unieważnia się kartę rejestracyjną broni.
4. Właściwy
organ Policji może cofnąć pozwolenie na broń, jeżeli ustały
okoliczności
faktyczne, które stanowiły podstawę do jego wydania.
5. Właściwy
organ Policji może cofnąć pozwolenie na broń w przypadku naruszenia
przez osobę
posiadającą pozwolenie:
1) obowiązku
rejestracji broni, o którym mowa w art. 13 ust. 1;
2) obowiązku
poddania się badaniom lekarskim i psychologicznym i przedstawienia
orzeczeń
lekarskiego i psychologicznego, o których mowa w art. 15 ust. 3-5;
3) obowiązku
zawiadomienia właściwego organu Policji o zmianie miejsca stałego
pobytu, o
którym mowa w art. 26;
4) zasad
przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji, o
których mowa
w art. 32;
5) wymogu
uzyskania zgody na wywóz broni i amunicji za granicę, o którym mowa w
art. 38;
6) zasady,
o której mowa w art. 45;
7) zakazu
użyczania broni osobie nieupoważnionej.
6. Przepisy
ust. 5 pkt 2-3 i 6 stosuje się odpowiednio do osób posiadających
dopuszczenie
do posiadania broni.
7. Osobom
posiadającym zarejestrowaną broń pneumatyczną w przypadkach, o których
mowa w
ust. 5 pkt 2-6, można unieważnić kartę rejestracyjną broni.
8. (32)
Osoba, której cofnięto pozwolenie na broń, dopuszczenie do posiadania
broni lub
której unieważniono kartę rejestracyjną broni, jest zobowiązana - w
terminie 7
dni od dnia otrzymania ostatecznej decyzji o cofnięciu pozwolenia na
broń,
dopuszczenia do posiadania broni lub unieważnienia karty - zwrócić
dokumenty
potwierdzające legalność posiadania broni i amunicji do właściwego
organu
Policji.
Art. 19. (33)
1. Osobie posiadającej broń zgodnie z przepisami ustawy Policja, a
w
przypadku żołnierzy zawodowych Żandarmeria Wojskowa, może za
pokwitowaniem
odebrać broń i amunicję oraz dokumenty potwierdzające legalność
posiadania
broni w przypadku ujawnienia:
1) okoliczności,
o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1-2 i 4 oraz ust. 5, w zakresie
broni
palnej,
2) okoliczności,
o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 i 4 oraz ust. 5 pkt 2-6, w
zakresie
zarejestrowanej broni pneumatycznej
- a
zwłoka zagrażałaby bezpieczeństwu
publicznemu.
1a. Policja,
a w przypadku żołnierzy zawodowych Żandarmeria Wojskowa, może za
pokwitowaniem
odebrać broń i amunicję oraz dokumenty potwierdzające legalność
posiadania
broni osobie posiadającej broń zgodnie z przepisami, przeciwko której
toczy się
postępowanie karne o przestępstwa określone w art. 15 ust. 1 pkt 6, do
czasu
prawomocnego zakończenia tego postępowania, na okres nie dłuższy niż 3
lata.
2. Broń
oraz dokumenty, o których mowa w ust. 1 oraz 1a, niezwłocznie
przekazuje się do
depozytu właściwemu organowi Policji albo Żandarmerii Wojskowej.
3. Uprawnienia
i obowiązki, o których mowa w ust. 1, 1a oraz 2, realizuje także Straż
Graniczna na obszarze przejścia granicznego i w strefie nadgranicznej.
Art. 20. Cofnięcie
pozwolenia na broń, dopuszczenia do posiadania broni oraz unieważnienie
karty
rejestracyjnej broni pneumatycznej następuje w drodze decyzji
administracyjnej.
Art. 21. 1. Dopuszcza
się zbywanie broni i amunicji do tej broni pomiędzy osobami
posiadającymi
pozwolenie na ten sam rodzaj broni.
2. Zbywający
broń i amunicję do tej broni obowiązany jest niezwłocznie powiadomić
pisemnie o
tym fakcie właściwy organ Policji.
Art. 22. 1. Osoba,
która utraciła uprawnienie do posiadania broni lub której unieważniono
kartę
rejestracyjną broni pneumatycznej, jest obowiązana niezwłocznie zbyć
broń i
amunicję do tej broni.
1a. (34)
Za wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1, uważa się także
pozbawienie
broni palnej cech użytkowych.
2. Zbycie
broni, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić za pośrednictwem
przedsiębiorcy
uprawnionego do obrotu bronią lub w sposób, o którym mowa w art. 21.
3. Jeżeli
broń nie zostanie zbyta w terminie 30 dni, należy ją złożyć wraz z
amunicją do
depozytu właściwego organu Policji.
4. Złożenie
broni i amunicji do depozytu nie stanowi przeszkody do ich zbycia w
trybie, o
którym mowa w ust. 2.
Art. 23. 1. Koszty
związane z deponowaniem broni i amunicji ponosi:
1) (35)
Policja lub Żandarmeria Wojskowa - w przypadku przejęcia jej do
depozytu, w
trybie określonym w art. 19 ust. 1, 1a oraz ust. 3 lub art. 36 ust. 3,
oraz
przekazania do depozytu przez znalazcę;
2) osoba,
która utraciła prawo do jej posiadania, deponująca ją w trybie
określonym w
art. 22 ust. 3;
3) osoba
deponująca, która weszła w jej posiadanie po osobie zmarłej;
4) (36)
osoba deponująca ją w trybie, o którym mowa w art. 41 ust. 2, art. 42
ust. 5,
art. 43 ust. 5 oraz w art. 54.
2. Osoba
składająca do depozytu broń, amunicję, z wyjątkiem znalazcy tej broni
lub
amunicji, w zakresie tej broni może:
1) wyrazić
zgodę na jej zniszczenie - do protokołu przyjęcia broni oraz amunicji;
2) złożyć
pisemny wniosek o zniszczenie broni oraz amunicji;
3) złożyć
pisemne oświadczenie woli o przeniesieniu własności broni oraz amunicji
na
rzecz Skarbu Państwa.
3. W
przypadku, o którym mowa w ust. 2, opłaty związane z deponowaniem broni
i
amunicji są pobierane po upływie roku od dnia ich złożenia do depozytu.
Art. 24. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej oraz
z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady deponowania i niszczenia broni i
amunicji w
depozycie Policji, Żandarmerii Wojskowej lub organu celnego, o którym
mowa w
art. 37 ust. 3, oraz stawki odpłatności za ich przechowywanie w
depozycie, z
uwzględnieniem zapewnienia protokolarnego przejęcia broni i amunicji do
depozytu, prowadzenia ich ewidencji oraz utrzymywania w odpowiednim
stanie
technicznym, a także sposobu i trybu postępowania Policji i Żandarmerii
Wojskowej
lub organu celnego ze zdeponowaną bronią i amunicją, w tym nienadającą
się do
dalszego użytku, w przypadku wyrażenia zgody lub wniosku o ich
zniszczenie lub
przeniesienia własności broni lub amunicji na rzecz Skarbu Państwa
przez osobę
deponującą.
Art. 25. Posiadacz
broni
w przypadku jej utraty jest zobowiązany niezwłocznie, nie później
jednak niż w
ciągu 24 godzin od chwili stwierdzenia utraty broni, zawiadomić o tym
Policję
albo Żandarmerię Wojskową.
Art. 26. Osoba
posiadająca pozwolenie na broń lub posiadająca broń podlegającą
rejestracji,
która nie wymaga pozwolenia na broń, jest obowiązana w razie zmiany
miejsca
stałego pobytu zawiadomić o tym fakcie pisemnie, w terminie 14 dni od
dnia
zmiany miejsca stałego pobytu, organ Policji właściwy ze względu na
nowe
miejsce stałego pobytu.
Art. 27. 1. Właściwe
organy Policji, a w stosunku do żołnierzy zawodowych - właściwe organy
wojskowe, są uprawnione do kontroli wykonywania obowiązków wynikających
z
przepisów ustawy przez osoby oraz podmioty, o których mowa w art. 29
ust. 1.
2. Komendant
Główny Policji, z zastrzeżeniem ust. 3, prowadzi rejestr zawierający:
1) dane
osobowe osób:
a) posiadających pozwolenie na broń,
b) dopuszczonych do posiadania
broni,
posiadających legitymację osoby dopuszczonej do posiadania broni,
c) ubiegających się o pozwolenie na
broń lub
dopuszczenie do posiadania broni,
d) posiadających kartę rejestracyjną
broni;
2) dane
dotyczące podmiotów, o których mowa w art. 29 ust. 1;
3) urzędowe
informacje i opinie o tych osobach i podmiotach sporządzone w związku
ze
sprawami pozwoleń na broń;
4) określenie
liczby posiadanych przez te osoby lub podmioty egzemplarzy broni oraz
jej
rodzaju i cech identyfikacyjnych.
2a. Dane
osobowe, o których mowa w ust. 2 pkt 1, obejmują:
1) imię
i nazwisko;
2) imię
ojca i imię matki;
3) miejsce
i datę urodzenia;
4) adres
miejsca stałego pobytu;
5) numer
ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności
(PESEL).
3. Dane
osobowe żołnierzy zawodowych posiadających pozwolenie na broń, urzędowe
informacje i opinie o tych osobach sporządzone w związku ze sprawami
pozwoleń
na broń oraz liczba posiadanych przez te osoby egzemplarzy broni,
rodzaj i
cechy identyfikacyjne tej broni podlegają wpisowi do rejestru
prowadzonego
przez Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej.
4. Komendant
Główny Żandarmerii Wojskowej przekazuje raz w roku, w terminie do 1
marca,
Komendantowi Głównemu Policji informację o liczbie pozwoleń na broń
wydanych w
roku poprzednim, wraz z informacją o liczbie egzemplarzy i rodzajach
broni, na
które pozwolenia te zostały wydane.
5. Polski
Związek Łowiecki i zarządy stowarzyszeń strzeleckich są obowiązane do
corocznego składania właściwym organom Policji aktualnych wykazów
członków
uprawiających łowiectwo lub strzelectwo z użyciem własnej broni oraz do
powiadamiania tych organów o wykluczeniu wymienionych członków tych
organizacji
w terminie 30 dni od dnia wykluczenia.
6. Wykaz,
o którym mowa w ust. 5, obejmuje imię i nazwisko, numer ewidencyjny
Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) oraz
adres
miejsca stałego pobytu.
7. (37)
Przepisy ust. 2a pkt 5 i ust. 6, w zakresie odnoszącym się do numeru
ewidencyjnego Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności
(PESEL),
nie dotyczą obywateli państwa członkowskiego Unii Europejskiej, którym
nie
został on nadany.
Art. 28. Broni
odpowiadającej celom łowieckim i broni odpowiadającej celom sportowym
oraz
amunicji do takiej broni można użyczać osobom posiadającym pozwolenie
na broń
wydane w celach łowieckich lub sportowych.
Art. 29. 1. Świadectwo
broni może być wydane:
1) przedsiębiorcom
i jednostkom organizacyjnym, którzy na podstawie odrębnych przepisów
powołali
wewnętrzne służby ochrony, jeżeli broń jest niezbędna do wykonywania
przez te
służby zadań wynikających z planu ochrony;
2) przedsiębiorcom,
którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie
usług ochrony osób i mienia, jeżeli broń jest im niezbędna w zakresie i
formach
określonych w koncesji;
3) podmiotom
prowadzącym strzelnicę;
4) szkołom,
organizacjom sportowym i łowieckim, stowarzyszeniom obronnym w celu
szkolenia i
realizacji ćwiczeń strzeleckich lub innym placówkom oświatowym oraz
organizatorom kursów, kształcącym w zawodzie pracownika ochrony;
5) podmiotom
wykonującym zadania związane z realizacją filmów i innych przedsięwzięć
artystycznych;
6) urzędom,
instytucjom, zakładom, przedsiębiorcom i innym podmiotom, których
pracownikom
broń jest niezbędna do ochrony osobistej w związku z wykonywaniem przez
nich
obowiązków pracowniczych związanych ze szczególnym narażeniem na zamach
przeciwko życiu lub zdrowiu;
7) podmiotom,
którym broń jest niezbędna w celach wzywania pomocy, ratowniczych,
poszukiwawczych oraz sygnalizowania rozpoczęcia konkurencji w zawodach
sportowych.
2. (38)
Świadectwo broni na broń szczególnie niebezpieczną, o której mowa w
art. 10
ust. 5 pkt 1, może być wydane wyłącznie podmiotom, o których mowa w
ust. 1 pkt
1 i 2, oraz organizatorom kursów, kształcącym w zawodzie pracownika
ochrony.
3. (39)
Podmioty, o których mowa w ust. 1, po uzyskaniu świadectwa broni mogą
nabywać
broń i amunicję na zasadach określonych w art. 12 ust. 2 i art. 14 albo
wynajmować broń od Policji lub Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 30. 1. Osoby
fizyczne zatrudnione przez podmioty, o których mowa w art. 29 ust. 1,
przy
wykonywaniu zadań wymienionych w tym przepisie, z zachowaniem zasad
określonych
w art. 15 ust. 1-5 i art. 16 ust. 1, mogą zostać dopuszczone do
posiadania
broni w czasie wykonywania tych zadań.
1a. (40)
Wymóg zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy osób
posiadających
licencję zawodnika, trenera lub sędziego strzelectwa sportowego, nadaną
przez
polski związek sportowy w rozumieniu odrębnych przepisów, ubiegających
się o
dopuszczenie do posiadania broni podczas uczestnictwa, organizacji lub
przeprowadzania strzeleckich zawodów sportowych.
1b. (41)
Osoby, o których mowa w ust. 1a, są zwolnione z egzaminu w zakresie
broni
sportowej określonego w art. 16 ust. 1, jeśli zdały taki egzamin na
podstawie odrębnych
przepisów.
2. Dopuszczenie
do posiadania broni następuje w drodze decyzji administracyjnej,
wydawanej
przez właściwy organ Policji.
3. Przepisy
ust. 1 i 2 nie dotyczą osób, które na podstawie odrębnych przepisów
posiadają
licencję pracownika ochrony fizycznej.
4. Legalność
posiadania broni przez osoby, o których mowa w ust. 1, oraz przez osoby
posiadające licencję pracownika ochrony fizycznej potwierdza się w
legitymacji
osoby dopuszczonej do posiadania broni.
Art. 31. 1. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory:
legitymacji posiadacza broni, zaświadczenia uprawniającego do nabycia
broni,
legitymacji osoby dopuszczonej do posiadania broni i świadectwa broni
oraz
karty rejestracyjnej broni. Legitymacje i zaświadczenia powinny
zawierać dane
umożliwiające jednoznaczną identyfikację osoby oraz rodzaju broni.
2. Minister
Obrony Narodowej oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych określą,
w drodze
rozporządzenia, organy wojskowe właściwe do wydawania pozwoleń na broń
podległym im żołnierzom zawodowym i kontroli wykonywania obowiązków
wynikających z przepisów ustawy przez osoby, które uzyskały pozwolenie
na broń,
oraz do prowadzenia rejestru, o którym mowa w art. 27 ust. 3.
Art. 32. 1. Broń
i
amunicję należy przechowywać i nosić w sposób uniemożliwiający dostęp
do nich
osób nieuprawnionych.
2. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej
oraz ministrem właściwym do spraw kultury(42),
określi, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki przechowywania,
noszenia
oraz ewidencjonowania broni i amunicji, z wyłączeniem podmiotów, o
których mowa
w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 2, z uwzględnieniem zabezpieczeń
uniemożliwiających
dostęp do broni i amunicji osobom trzecim.
Art. 33. 1. (43)
Jeżeli interes bezpieczeństwa państwa lub porządek publiczny tego
wymagają,
minister właściwy do spraw wewnętrznych może wprowadzić, w drodze
rozporządzenia, na obszarze całego państwa lub na określonych
obszarach, na
czas określony, w odniesieniu do wszelkiej broni lub niektórych jej
rodzajów
zakaz jej noszenia lub przemieszczania w stanie rozładowanym.
2. Zakaz,
o którym mowa w ust. 1, dotyczy wszystkich osób posiadających broń
zgodnie z
przepisami niniejszej ustawy, z wyłączeniem osób posiadających broń na
podstawie świadectwa broni wydanego podmiotom, o których mowa w art. 29
ust. 1
pkt 1, 2 i 6, oraz z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 39 ust. 1
i w art.
40.
Rozdział 3
Przewóz
przez
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przywóz z zagranicy i wywóz za
granicę
broni i amunicji oraz zasady posiadania broni i amunicji przez
cudzoziemców
Art. 34. (44)
1. Przewóz broni i amunicji przez terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej
może nastąpić na podstawie zaświadczenia wydanego przez właściwego
konsula
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Przepisu
ust. 1 nie stosuje się do obywateli państwa członkowskiego Unii
Europejskiej,
którzy posiadają Europejską kartę broni palnej.
Art. 35. 1. Przewożenie
broni i amunicji środkami transportu publicznego, z zastrzeżeniem ust.
2, jest
dopuszczalne przy zachowaniu niezbędnych środków bezpieczeństwa, pod
warunkiem
że broń i amunicja są zabezpieczone w sposób uniemożliwiający powstanie
zagrożenia życia, zdrowia lub mienia.
2. Przewożenie
broni i amunicji w kabinach pasażerskich statków powietrznych przez
osoby inne
niż specjalnie do tego upoważnione na podstawie odrębnych przepisów
jest
zakazane.
3. Minister
właściwy do spraw transportu oraz minister właściwy do spraw
wewnętrznych
określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki
przewożenia
broni i amunicji środkami transportu publicznego, w sposób
uniemożliwiający
powstanie zagrożenia życia, zdrowia lub mienia.
Art. 36. (45)
1. Dopuszcza się przesyłanie broni lub amunicji za pośrednictwem
operatorów świadczących usługi pocztowe, o ile świadczą oni tego
rodzaju
usługi.
2. Przesyłanie
broni lub amunicji za pośrednictwem innych podmiotów niż określone w
ust. 1
jest zakazane.
3. Organy
celne, a także przewożące przesyłki podmioty, inne niż określone w ust.
1, w
razie stwierdzenia naruszenia zakazu, o którym mowa w ust. 2,
zatrzymują
przesyłkę, zawiadamiając o tym najbliższy organ Policji, który
niezwłocznie
protokolarnie przejmuje broń lub amunicję do depozytu.
4. Operator
świadczący usługi pocztowe, któremu zlecono przesłanie broni palnej lub
amunicji:
1) z
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej na terytorium
Rzeczypospolitej
Polskiej,
2) z
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do innego państwa członkowskiego
Unii
Europejskiej,
3) przez
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach transakcji realizowanej
na
obszarze Unii Europejskiej
-
jest obowiązany
posiadać zgodę przewozową oraz kopię uprzedniej zgody przewozowej.
5. W
przypadkach innych niż określone w ust. 4 operator świadczący usługi
pocztowe,
któremu zlecono przesłanie broni lub amunicji, jest obowiązany posiadać
kopie
dokumentów potwierdzających legalność posiadania broni lub amunicji
przez
zbywcę i nabywcę, o ile dokumenty takie są wymagane.
6. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw
łączności oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych
określi, w
drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i warunki przesyłania broni lub
amunicji za pośrednictwem operatorów świadczących usługi pocztowe, z
uwzględnieniem:
1) zapewnienia
możliwości zlokalizowania przesyłanej broni lub amunicji przez organ
Policji;
2) poddania
tej broni odprawie celnej.
Art. 37. 1. (46)
Przywóz broni i amunicji, z państw niebędących państwami członkowskimi
Unii
Europejskiej, przez obywateli polskich wymaga uprzedniego wydania
zaświadczenia
przez właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
2. (47)
Osoby, o których mowa w ust. 1, przekraczając zewnętrzną granicę Unii
Europejskiej, zobowiązane są do pisemnego zgłoszenia właściwemu
organowi
celnemu przywozu broni i amunicji. Organ ten niezwłocznie przekazuje
informacje
zawarte w zgłoszeniu właściwemu organowi Policji.
3. Jeżeli
osoby, o których mowa w ust. 1, nie posiadają pozwolenia na broń, są
obowiązane
niezwłocznie złożyć przywożoną broń i amunicję do depozytu właściwego
organu
celnego, a także, w terminie 14 dni od dnia przywozu broni na
terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, wystąpić do właściwego organu Policji z
wnioskiem o
wydanie pozwolenia na broń.
4. Koszty
związane z deponowaniem broni i amunicji w trybie, o którym mowa w ust.
3,
ponosi osoba składająca broń i amunicję do depozytu.
5. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór
zgłoszenia oraz tryb przekazywania informacji, o których mowa w ust. 2.
Zgłoszenie powinno zawierać dane, które pozwolą na jednoznaczną
identyfikację
osoby przywożącej broń i amunicję, a także jednoznaczną identyfikację
tej broni
i amunicji.
Art. 37a. (48)
1. (49) Osobom deklarującym zakup broni palnej lub
amunicji w
innym państwie członkowskim Unii Europejskiej właściwy terytorialnie
komendant
wojewódzki Policji, na ich wniosek, poświadcza uprzednią zgodę
przewozową.
2. (50)
Uprzednia zgoda przewozowa powinna zawierać w szczególności:
1) wskazanie
państwa początkowego i docelowego transakcji;
2) nazwę
lub imię i nazwisko zbywcy i nabywcy broni palnej lub amunicji;
3) siedzibę
i adres lub miejsce zamieszkania i adres zbywcy i nabywcy broni palnej
lub
amunicji;
4) adres,
na który broń palna lub amunicja ma być dostarczona;
5) dane
techniczne pozwalające na jednoznaczną identyfikację broni palnej lub
amunicji;
6) liczbę
egzemplarzy broni palnej lub sztuk amunicji.
3. Organ,
o którym mowa w ust. 1, poświadcza uprzednią zgodę przewozową w
terminie nie
dłuższym niż 5 dni od dnia jej wpływu do tego organu.
4. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór
uprzedniej zgody przewozowej, z uwzględnieniem danych, o których mowa w
ust. 2,
w taki sposób, aby zawierała ona elementy umożliwiające jednoznaczną
identyfikację broni palnej i stron transakcji oraz miejsca przeznaczone
na
dokonywanie wpisów poświadczających legalność transakcji.
Art. 38. (51)
1. Wywóz broni i amunicji za granicę przez obywateli polskich
wymaga zgody
właściwego organu Policji.
2. Przepisu
ust. 1 nie stosuje się w przypadku wydania Europejskiej karty broni
palnej,
uprawniającej do wwozu broni na terytorium państw członkowskich Unii
Europejskiej.
Art. 39. 1. Członkowie
misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz osoby zrównane z nimi
na
podstawie porozumień międzynarodowych mogą posiadać broń i amunicję na
podstawie porozumień międzynarodowych lub na zasadzie wzajemności w
celach:
1) ochrony
osobistej;
2) łowieckich;
3) sportowych;
4) kolekcjonerskich;
5) pamiątkowych.
2. Cudzoziemcom,
o których mowa w ust. 1, właściwy organ Policji wydaje terminowe
pozwolenie na
broń na okres pełnienia przez te osoby funkcji w misjach
dyplomatycznych i
urzędach konsularnych w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych oraz minister właściwy do spraw
zagranicznych
określą, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki wydawania pozwoleń na
broń
cudzoziemcom, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem wymogu
przedstawienia
dokumentu o charakterze pozwolenia na broń, wydanego cudzoziemcowi
przez
właściwy organ państwa, którego jest obywatelem.
Art. 40. Cudzoziemcy
niewymienieni w art. 39 ust. 1 mogą posiadać broń i amunicję, jeżeli są
one
niezbędne do wykonywania czynności związanych z ochroną misji
dyplomatycznych i
urzędów konsularnych państw obcych, przedstawicielstw organizacji
międzynarodowych, członków oficjalnych delegacji zagranicznych, a także
do
innych celów wynikających z porozumień międzynarodowych lub z zasady
wzajemności, z uwzględnieniem przepisu art. 39 ust. 2 i przepisów
wydanych na
podstawie art. 39 ust. 3.
Art. 41. 1. Przywóz
broni i amunicji z zagranicy oraz jej wywóz za granicę przez
cudzoziemców, o
których mowa w art. 39 ust. 1 i art. 40, wymagają uprzedniego wydania
zaświadczenia przez właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
Zaświadczenie
zastępuje pozwolenie na broń na okres do 30 dni od dnia przywozu broni
i
amunicji.
2. Jeżeli
upłynął termin ważności zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, broń i
amunicja
podlegają niezwłocznemu złożeniu do depozytu organu Policji właściwego
ze
względu na miejsce pobytu cudzoziemca.
3. W
szczególnie uzasadnionych przypadkach właściwy organ Policji może wydać
cudzoziemcowi zaświadczenie zastępujące pozwolenie na broń oraz
uprawniające do
wywozu broni i amunicji, określając termin ważności tego zaświadczenia
nie
dłuższy niż 14 dni.
4. Jeżeli
cudzoziemcy, o których mowa w art. 39 ust. 1 i art. 40, nie spełniają
warunków
określonych w ust. 1 i 2, broń i amunicja podlegają zatrzymaniu przez
właściwy
organ Straży Granicznej lub organ celny i protokolarnemu przekazaniu
organowi
Policji właściwemu ze względu na miejsce przekraczania granicy przez
tych
cudzoziemców.
Art. 42. 1. Cudzoziemcy
przybywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą przywozić i
wywozić
broń odpowiadającą celom łowieckim, a także amunicję do niej w liczbie
nieprzekraczającej łącznie 100 sztuk, o ile broń i amunicja mają służyć
do
polowań organizowanych na podstawie odrębnych przepisów.
2. (52)
Cudzoziemcy przybywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu
wzięcia
udziału w imprezach sportowych, których regulamin wymaga użycia broni
lub w
celu wzięcia udziału w rekonstrukcji historycznej, a także w
przygotowaniach do
takich imprez, mogą przywozić i wywozić broń odpowiadającą celom
sportowym lub
rekonstrukcji historycznej oraz amunicję do tej broni w ilościach
określonych w
zaproszeniu organizatorów imprez sportowych lub rekonstrukcji
historycznych.
2a. (53)
Cudzoziemcy przybywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą
przywozić
i wywozić broń sygnałową, jeżeli stanowi ona stałe wyposażenie
jednostek
pływających i statków powietrznych.
2b. (54)
Organizator polowania, imprezy sportowej lub rekonstrukcji historycznej
z
udziałem cudzoziemców przekazuje - co najmniej na 7 dni przed
planowanym
terminem polowania, imprezy sportowej lub rekonstrukcji historycznej -
komendantowi wojewódzkiemu Policji właściwemu ze względu na miejsce
polowania,
imprezy sportowej lub rekonstrukcji historycznej, pisemną informację o
planowanej dacie i miejscu polowania, imprezy sportowej lub
rekonstrukcji
historycznej oraz przybliżonej liczbie uczestników.
2c. (55)
Cudzoziemiec będący obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej,
zamieszkujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadający
prawo
pobytu lub prawo stałego pobytu na tym terytorium, może posiadać broń
odpowiadającą celom łowieckim lub sportowym, a także amunicję do niej
na
podstawie Europejskiej karty broni palnej, wydanej przez właściwe
władze tych
państw, jeżeli broń ta jest wpisana do Europejskiej karty broni palnej
i jej
posiadanie nie jest zabronione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2d. (56)
Cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 2c, w terminie 14 dni od chwili
wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej informuje o przywozie broni palnej
na
podstawie Europejskiej karty broni palnej właściwego ze względu na
miejsce
pobytu komendanta wojewódzkiego Policji.
3. (57)
Przywóz oraz wywóz broni i amunicji przez cudzoziemców, o których mowa
w ust. 1
i 2 oraz 2a, odbywa się na podstawie zaświadczenia wydanego przez
właściwego
konsula Rzeczypospolitej Polskiej, które zastępuje pozwolenie na broń
na okres
do 30 dni od dnia przywozu broni i amunicji.
3a. (58)
Przywóz oraz wywóz broni i amunicji przez cudzoziemców, o których mowa
w ust. 1
i 2, będących obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej może
nastąpić także bez zachowania warunku określonego w ust. 3, na
podstawie
Europejskiej karty broni palnej, wydanej przez właściwe władze tych
państw,
jeżeli broń ta jest wpisana do Europejskiej karty broni palnej i
cudzoziemiec
jest w stanie uzasadnić powód swojej podróży z bronią.
3b. (59)
Przywóz i wywóz broni palnej odpowiadającej innym celom niż te, o
których mowa
w ust. 1 i 2, lub amunicji przez cudzoziemców będących obywatelami
państwa
członkowskiego Unii Europejskiej może nastąpić na podstawie wpisu w
Europejskiej karcie broni palnej, dokonanego przez właściwego konsula
Rzeczypospolitej Polskiej. Wpis w Europejskiej karcie broni palnej
zastępuje
zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3.
4. Zaświadczenie,
o którym mowa w ust. 3, uprawnia cudzoziemców do nabycia amunicji do
broni
określonej w tym zaświadczeniu.
4a. (60)
W przypadku, o którym mowa w ust. 3a, Europejska karta broni palnej
uprawnia
jej posiadacza do nabycia lub wywozu amunicji do broni określonej w tej
karcie.
5. Jeżeli
upłynął termin ważności zaświadczenia, o którym mowa w ust. 3, broń i
amunicja
podlegają niezwłocznemu złożeniu do depozytu organu Policji właściwego
ze
względu na miejsce pobytu cudzoziemca.
6. W
szczególnie uzasadnionych przypadkach właściwy organ Policji może wydać
cudzoziemcowi zaświadczenie zastępujące pozwolenie na broń oraz
uprawniające do
wywozu broni i amunicji, określając termin ważności tego zaświadczenia
nie
dłuższy niż 30 dni. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.
7. Jeżeli
cudzoziemcy, o których mowa w ust. 1 i 2, nie spełniają warunków
określonych w
ust. 1-3 i 5, broń i amunicja podlegają zatrzymaniu przez właściwy
organ Straży
Granicznej lub organ celny i protokolarnemu przekazaniu organowi
Policji
właściwemu ze względu na miejsce przekraczania granicy przez tych
cudzoziemców.
8. (61)
Przepisy ust. 1-7 stosuje się odpowiednio do obywateli polskich
mających
miejsce stałego pobytu za granicą.
Art. 43. (62)
1. Cudzoziemcy niebędący obywatelami Unii Europejskiej lub
niewymienieni w
art. 39 ust. 1 mogą nabywać i wywozić z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej
broń lub amunicję, które zgodnie z przepisami ustawy mogą posiadać
osoby
fizyczne na podstawie pozwolenia na broń, jeżeli otrzymali:
1) zaświadczenie
uprawniające do nabycia określonego rodzaju oraz liczby egzemplarzy
broni lub
sztuk amunicji,
2) zgodę
na wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej broni lub amunicji
-
wydane na ich
wniosek przez komendanta wojewódzkiego Policji, właściwego ze względu
na
miejsce nabycia broni lub amunicji.
2. We
wniosku, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się:
1) imię
i nazwisko, obywatelstwo, adres zamieszkania wnioskodawcy oraz rodzaj i
numer
jego dokumentu tożsamości;
2) imię
i nazwisko oraz adres lub nazwę, siedzibę i adres zbywcy broni lub
amunicji;
3) adres,
pod który broń lub amunicja ma być dostarczona;
4) informacje
umożliwiające identyfikację broni, w szczególności rodzaj i typ broni,
jej
markę, kaliber, numer fabryczny;
5) wskazanie
sposobu wywozu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nabytej broni lub
amunicji oraz wskazanie państw, przez których terytorium broń lub
amunicja
będzie przewożona;
6) planowaną
datę zakupu i wywozu broni lub amunicji z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej
oraz przybycia z bronią do miejsca przeznaczenia za granicą.
3. Do
wniosku, o którym mowa w ust. 1, cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1,
dołącza
upoważnienie władz swojego państwa do nabycia danego rodzaju oraz
liczby
egzemplarzy broni lub sztuk amunicji, poświadczone przez właściwego
konsula
Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Zgoda
na wywóz broni lub amunicji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest ważna
przez 2
dni od chwili ich nabycia.
5. W
przypadku niedotrzymania terminu, o którym mowa w ust. 4, broń lub
amunicję
składa się niezwłocznie do depozytu najbliższego komendanta
wojewódzkiego
Policji, który na podstawie dotychczasowej zgody na wywóz broni lub
amunicji, o
której mowa w ust. 1 pkt 2, wydaje kolejną zgodę na wywóz broni lub
amunicji, z
terminem ważności 2 dni.
6. Cudzoziemcy
będący obywatelami innych niż Rzeczpospolita Polska państw
członkowskich Unii
Europejskiej mogą nabywać i wywozić z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej broń
lub amunicję na podstawie zgody przewozowej, poświadczonej przez
właściwego ze
względu na miejsce nabycia broni lub amunicji komendanta wojewódzkiego
Policji.
7. Zgoda
przewozowa powinna zawierać w szczególności:
1) wskazanie
państwa początkowego i docelowego transakcji;
2) nazwę
lub imię i nazwisko zbywcy i nabywcy broni palnej lub amunicji;
3) siedzibę
i adres lub miejsce zamieszkania i adres zbywcy i nabywcy broni palnej
lub
amunicji;
4) adres,
na który broń palna lub amunicja ma być dostarczona;
5) dane
techniczne pozwalające na jednoznaczną identyfikację broni palnej lub
amunicji;
6) liczbę
egzemplarzy broni palnej lub sztuk amunicji;
7) sposób
przewozu broni palnej lub amunicji;
8) datę
rozpoczęcia i przewidywaną datę zakończenia przewozu broni palnej lub
amunicji;
9) wskazanie
uprzedniej zgody przewozowej wydanej przez właściwe władze państwa
docelowego
transakcji.
8. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór
zgody
przewozowej, uwzględniający w szczególności elementy umożliwiające
jednoznaczną
identyfikację broni palnej i stron transakcji oraz miejsca przeznaczone
na
dokonywanie wpisów poświadczających legalność transakcji.
9. Jeżeli
cudzoziemiec nie spełnia warunków określonych w ustawie, broń lub
amunicja
podlega zatrzymaniu przez właściwy organ Straży Granicznej lub organ
celny i
protokolarnemu przekazaniu organowi Policji właściwemu ze względu na
miejsce
przekraczania granicy przez cudzoziemca.
10. Właściwy
organ celny niezwłocznie zawiadamia komendanta wojewódzkiego Policji, o
którym
mowa w ust. 1, o fakcie wywozu do państwa trzeciego innego niż państwo
członkowskie Unii Europejskiej przez cudzoziemca, o którym mowa w ust.
1, broni
lub amunicji nabytej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
11. Komendant
wojewódzki Policji niezwłocznie zawiadamia Komendanta Głównego Policji
o
nabyciu broni lub amunicji przez cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1,
oraz
przekazuje kopie dokumentów, o których mowa w ust. 1-3.
12. Komendant
Główny Policji niezwłocznie zawiadamia właściwe władze państwa, które
wydało
cudzoziemcowi upoważnienie, o którym mowa w ust. 3, oraz państwa, przez
których
terytorium będzie odbywać się przewóz broni lub amunicji, a w przypadku
gdy
takie władze nie zostały wskazane - konsulów tych państw, o nabyciu
broni lub
amunicji przez cudzoziemca i zamiarze jej wywozu.
13. Komendant
Główny Policji prowadzi rejestr, który może być prowadzony łącznie z
rejestrem,
o którym mowa w art. 27 ust. 2, zawierający:
1) dane
osobowe cudzoziemców, o których mowa w art. 39 ust. 1, art. 40, art. 42
ust. 1
i 2 i art. 43 ust. 1 i 6, obejmujące:
a) nazwisko i imię,
b) miejsce i datę urodzenia,
c) adres miejsca stałego pobytu,
d) obywatelstwo;
2) informacje
urzędowe o terminowych pozwoleniach na broń, zaświadczeniach,
zatrzymaniu broni
lub amunicji i złożeniu jej do depozytu oraz inne informacje o
przewozie przez
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przywozie z zagranicy i wywozie
za
granicę broni palnej lub amunicji przez cudzoziemców, wraz z danymi
wymienionymi
w ust. 1;
3) rodzaj
i numer dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy.
14. Przepisy
ust. 1 oraz 9-13 stosuje się odpowiednio do obywateli polskich mających
miejsce
stałego pobytu za granicą Rzeczypospolitej Polskiej.
15. Komendant
Główny Policji przekazuje właściwym władzom państw członkowskich Unii
Europejskiej informacje o nabyciu broni lub amunicji przez cudzoziemca
nie
później niż w chwili przewozu broni lub amunicji przez granicę
Rzeczypospolitej
Polskiej.
16. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb
przekazywania przez Komendanta Głównego Policji właściwym władzom
innych państw
informacji związanych z nabyciem broni lub amunicji i ich przywozem na
terytorium tych państw oraz przewozem broni lub amunicji przez ich
terytorium,
uwzględniając możliwość uzgadniania przez Komendanta Głównego Policji z
właściwymi władzami innych państw warunków organizacyjnych i
technicznych
przekazywania takich informacji.
Art. 43a. (63)
1. Komendant wojewódzki Policji odmawia poświadczenia uprzedniej
zgody
przewozowej i zgody przewozowej, jeżeli zachodzą okoliczności
uzasadniające
cofnięcie pozwolenia na broń.
2. Organem
odwoławczym od decyzji komendanta wojewódzkiego Policji jest Komendant
Główny
Policji.
3. W
zakresie nieuregulowanym niniejszą ustawą do przemieszczania broni
między
obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje się
odpowiednio
przepisy rozdziału 5a ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu
działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami
wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o
przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym, z wyłączeniem art. 35e, art. 35g, art. 35h,
art. 35i
ust. 2, art. 35j, art. 35l oraz art. 35m.
Art. 44. (64)
Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym
do spraw zagranicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wzory
dokumentów, o
których mowa w art. 34, art. 37 ust. 1, art. 41 ust. 1 i 3, art. 42
ust. 3 i 6
oraz art. 43 ust. 1. Zaświadczenia i zgoda powinny zawierać opis
przywożonej,
przewożonej lub wywożonej broni i amunicji, umożliwiający ich
jednoznaczną
identyfikację, a także dane, które wraz z dokumentem paszportowym lub
innym
dokumentem uprawniającym do przekroczenia granicy państwa pozwolą na
ustalenie
tożsamości ich posiadacza.
Art. 44a. Zasady
przemieszczania amunicji przez granice wewnętrzne państw członkowskich
Unii
Europejskiej oraz państw stowarzyszonych, przez przedsiębiorcę oraz
przedsiębiorcę zagranicznego, określają przepisy ustawy z dnia 21
czerwca 2002
r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U.
Nr 117,
poz. 1007 i Nr 238, poz. 2019).
Rozdział 4
Strzelnice
Art. 45. (65)
Broń palna oraz inna broń zdolna do rażenia celów na odległość może być
używana
w celach szkoleniowych i sportowych tylko na strzelnicach.
Art. 46. 1. Strzelnice
powinny być zlokalizowane, zbudowane i zorganizowane w sposób
nienaruszający
wymogów związanych z ochroną środowiska oraz wykluczający możliwość
wydostania
się poza ich obręb pocisku wystrzelonego z broni ze stanowiska
strzeleckiego w
sposób zgodny z regulaminem strzelnicy.
2. Szczegółowe
zasady zachowania bezpieczeństwa na strzelnicy określa regulamin
strzelnicy.
3. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzorcowy
regulamin bezpiecznego funkcjonowania strzelnic, uwzględniając warunki
korzystania ze strzelnicy oraz sposób obchodzenia się z bronią i sposób
zachowania się osób przebywających na strzelnicy.
Art. 47. Zatwierdzenie
regulaminu strzelnicy następuje w drodze decyzji administracyjnej
wydawanej
przez właściwego wójta, burmistrza (prezydenta miasta).
Art. 48. Minister
właściwy do spraw ochrony środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
wymagania w zakresie ochrony środowiska dotyczące budowy i użytkowania
strzelnic.
Art. 49. (66)
Przepisów rozdziału nie stosuje się do strzelnic Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej
Polskiej, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Więziennej oraz Biura
Ochrony
Rządu.
Rozdział 5
Przepisy
karne
Art. 50. Kto
porzuca
broń palną lub amunicję, która pozostaje w jego dyspozycji, podlega
grzywnie,
karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Art. 51. 1. Kto
bez
wymaganej rejestracji posiada broń pneumatyczną albo zbywa osobie
nieuprawnionej broń pneumatyczną albo miotacz gazu obezwładniającego
lub
narzędzie albo urządzenie, którego używanie może zagrażać życiu lub
zdrowiu,
podlega karze aresztu albo grzywny.
2. Tej
samej karze podlega, kto:
1) nie
dopełnia obowiązku rejestracji broni albo obowiązku zdania broni i
amunicji do
depozytu;
2) nie
dopełnia obowiązku zawiadomienia Policji o utracie lub zbyciu innej
osobie
broni i amunicji do tej broni;
3) posiadając
pozwolenie na broń lub posiadając broń podlegającą rejestracji, która
nie
wymaga pozwolenia na broń, nie dopełnia obowiązku pisemnego
zawiadomienia
właściwego organu Policji o zmianie miejsca stałego pobytu w terminie
14 dni od
dnia zmiany miejsca stałego pobytu;
4) nosi
broń, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, środka odurzającego
lub
substancji psychotropowych albo środka zastępczego;
5) (67)
przywozi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z państwa niebędącego
państwem
członkowskim Unii Europejskiej broń lub amunicję bez wymaganego
zaświadczenia
właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej lub nie dopełnia obowiązku
pisemnego zgłoszenia przywozu broni lub amunicji przy przekraczaniu
granicy;
5a) (68)
wywozi za granicę, do państwa niebędącego państwem członkowskim Unii
Europejskiej, broń lub amunicję bez zgody właściwego organu Policji lub
zaświadczenia zastępującego pozwolenie na broń oraz uprawniającego do
wywozu
broni;
5b) (69)
przywozi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z państwa
członkowskiego Unii
Europejskiej albo wywozi z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do
państwa
członkowskiego Unii Europejskiej broń palną lub amunicję, bez zgody
przewozowej
lub uprzedniej zgody przewozowej;
5c) (70)
przywozi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z państwa
członkowskiego Unii
Europejskiej inną broń niż broń palna, bez wymaganego zaświadczenia
właściwego
konsula Rzeczypospolitej Polskiej;
5d) (71)
wywozi z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państwa członkowskiego
Unii
Europejskiej inną broń niż broń palna bez zgody właściwego organu
Policji;
6) (72)
narusza zakaz przesyłania broni lub amunicji za pośrednictwem podmiotów
innych
niż operatorzy świadczący usługi pocztowe;
7) przechowuje
oraz nosi broń i amunicję w sposób umożliwiający dostęp do nich osób
nieuprawnionych;
8) przewozi
broń lub amunicję środkami transportu publicznego, nie spełniając
warunku
prawidłowego zabezpieczenia broni i amunicji;
9) przewozi
broń i amunicję w kabinie pasażerskiego statku powietrznego, nie będąc
osobą do
tego upoważnioną na podstawie odrębnych przepisów;
10) nosi
broń, naruszając ograniczenie lub wykluczenie możliwości jej noszenia
określone
przez właściwy organ Policji w pozwoleniu na broń, albo nosi broń,
naruszając
zakaz jej noszenia wprowadzony przez ministra właściwego do spraw
wewnętrznych;
11) używa
w celach szkoleniowych lub sportowych broni zdolnej do rażenia celów na
odległość poza strzelnicami;
12) narusza
przepisy regulaminu określającego zasady zachowania bezpieczeństwa na
strzelnicy;
13) (73)
nie dopełnił obowiązku zwrotu legitymacji osoby dopuszczonej do
posiadania
broni, legitymacji posiadacza broni, karty rejestracyjnej broni lub
Europejskiej karty broni palnej;
14) (74)
nie przekazuje komendantowi wojewódzkiemu Policji właściwemu ze względu
na
miejsce polowania, imprezy sportowej lub rekonstrukcji historycznej
pisemnej
informacji o planowanej dacie i miejscu polowania, imprezy sportowej
lub
rekonstrukcji historycznej z udziałem cudzoziemców oraz przybliżonej
liczbie
uczestników biorących w nich udział.
3. Kto
posiada broń, nie mając przy sobie:
1) legitymacji
posiadacza broni lub Europejskiej karty broni palnej albo innego
dokumentu
upoważniającego do posiadania broni,
2) legitymacji
osoby dopuszczonej do posiadania broni i świadectwa broni,
podlega
karze
grzywny.
4. W
razie popełnienia wykroczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, można orzec
przepadek
broni i amunicji, chociażby przedmioty te nie stanowiły własności
sprawcy.
5. Orzekanie
w sprawach, o których mowa w ust. 1-4, następuje w trybie przepisów o
postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 6
Przepisy
przejściowe
i końcowe
Art. 52. Zachowują
ważność pozwolenia na broń i legitymacje noszące nazwę "pozwolenie na
broń", wydane na podstawie dotychczasowych przepisów.
Art. 53. Do
niezakończonych decyzją ostateczną postępowań w sprawach pozwoleń na
broń
stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 54. Nie
podlega
karze, kto bez wymaganego pozwolenia posiada broń lub amunicję i w
terminie do
90 dni od dnia wejścia w życie niniejszego przepisu dobrowolnie
zawiadomi o tym
fakcie Policję oraz złoży broń i amunicję do jej depozytu.
Art. 55. Traci
moc
ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach
wybuchowych
(Dz. U. Nr 6, poz. 43, z 1983 r. Nr 6, poz. 35, z 1988 r. Nr 41, poz.
324, z
1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 88, poz. 554 i
Nr 114,
poz. 740).
Art. 56. Ustawa
wchodzi
w życie po upływie 9 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu
art. 54,
który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
______
1)
Niniejsza ustawa dokonuje w
zakresie swojej
regulacji wdrożenia dyrektywy 91/477/EWG z dnia 18 czerwca 1991 r. w
sprawie
kontroli nabywania i posiadania broni (Dz. Urz. WE L 256 z 13.09.1991).
Dane
dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii
Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania
przez
Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą
ogłoszenia tych
aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.(75)
Przypisy:
1) Art.
3 pkt 1:
-
zmieniony przez art. 186 pkt 1
ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym
(Dz.U.06.104.708) z dniem 24 lipca 2006 r.
-
zmieniony przez art. 38 pkt 1 ustawy
z dnia 9 czerwca 2006 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Służbie
Kontrwywiadu
Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego oraz ustawę o służbie
funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu
Wojskowego
(Dz.U.06.104.711) z dniem 1 października 2006 r.
-
zmieniony przez art. 207 pkt 1
ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz.U.09.168.1323) z
dniem
31 października 2009 r.
2) Art.
3 pkt 2a:
-
dodany przez art. 3 ustawy z dnia 3
października 2008 r. o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej
oraz
niektórych innych ustaw (Dz.U.08.195.1199) z dniem 15 listopada 2008 r.
-
zmieniony przez art. 4 ustawy z dnia
6 sierpnia 2010 r. o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych
ustaw
(Dz.U.10.164.1108) z dniem 22 września 2010 r.
3) Art.
4 ust. 3
zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
4) Art.
4 ust. 4
dodany przez art. 14 pkt 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie
niektórych ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w
Unii
Europejskiej (Dz.U.07.176.1238) z dniem 10 października 2007 r.
5) Art.
4 ust. 5
dodany przez art. 14 pkt 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie
niektórych ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w
Unii
Europejskiej (Dz.U.07.176.1238) z dniem 10 października 2007 r.
6) Art.
5 ust. 2
zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
7) Art.
6a dodany
przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.451)
zmieniającej
nin. ustawę z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii
Europejskiej.
8) Art.
7 ust. 1
zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
9) Art.
7 ust. 1a
dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
10) Art.
7a dodany
przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. (Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
11) Art.
8a dodany
przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.451)
zmieniającej nin. ustawę z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
12) Art.
9
zmieniony przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r.
(Dz.U.03.52.451)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2004 r., z tym że ust. 8
wszedł w
życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. oraz ust. 2 wszedł w życie z dniem
uzyskania
przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
13) Art.
9 ust. 7
zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
14) Art.
10
zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
15) Art.
10a dodany
przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.451)
zmieniającej nin. ustawę z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
16) Art.
10a ust. 1
zmieniony przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
17) Art.
10a ust. 4
zmieniony przez art. 1 pkt 7 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
18) Art.
10a ust. 5
zmieniony przez art. 1 pkt 7 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
19) Art.
10b dodany
przez art. 65 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie
(Dz.U.10.127.857) z
dniem 16 października 2010 r.
20) Art.
11
zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
21) Art.
12
zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
22) Art.
12a dodany
przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. (Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
23) Art.
13 ust. 1
zmieniony przez art. 1 pkt 9a ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
24) Art.
15 ust. 1
pkt 6 zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. a) ustawy z dnia 5 stycznia
2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
25) Art.
15 ust. 4
zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
26) Art.
15 ust. 6:
-
zmieniony przez art. 186 pkt 2
ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym
(Dz.U.06.104.708) z dniem 24 lipca 2006 r.
-
zmieniony przez art. 38 pkt 2 ustawy
z dnia 9 czerwca 2006 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Służbie
Kontrwywiadu
Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego oraz ustawę o służbie
funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu
Wojskowego
(Dz.U.06.104.711) z dniem 1 października 2006 r.
-
zmieniony przez art. 207 pkt 2
ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz.U.09.168.1323) z
dniem
31 października 2009 r.
27) Art.
15 ust. 9
zmieniony przez art. 1 pkt 16 lit. e) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r.
(Dz.U.03.52.451) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 lipca 2004 r.
28) Art.
16 ust. 2:
-
zmieniony przez art. 186 pkt 3
ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym
(Dz.U.06.104.708) z dniem 24 lipca 2006 r.
-
zmieniony przez art. 38 pkt 3 ustawy
z dnia 9 czerwca 2006 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Służbie
Kontrwywiadu
Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego oraz ustawę o służbie
funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu
Wojskowego
(Dz.U.06.104.711) z dniem 1 października 2006 r.
-
zmieniony przez art. 207 pkt 3
ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz.U.09.168.1323) z
dniem
31 października 2009 r.
29) Art.
17 ust. 1
pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
30) Art.
18 ust. 1
pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 12 lit. a) ustawy z dnia 5 stycznia
2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
31) Art.
18 ust. 1
pkt 4 zmieniony przez art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 31 sierpnia 2011 r. o
zmianie
ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U.11.217.1280) z dniem 12 listopada 2011 r.
32) Art.
18 ust. 8
dodany przez art. 1 pkt 12 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
33) Art.
19
zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
34) Art.
22 ust. 1a
dodany przez art. 1 pkt 21 lit. b) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r.
(Dz.U.03.52.451)
zmieniającej nin. ustawę z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
35) Art.
23 ust. 1
pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 14 lit. a) ustawy z dnia 5 stycznia
2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
36) Art.
23 ust. 1
pkt 4 zmieniony przez art. 1 pkt 14 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia
2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
37) Art.
27 ust. 7
dodany przez art. 14 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie
niektórych ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w
Unii
Europejskiej (Dz.U.07.176.1238) z dniem 10 października 2007 r.
38) Art.
29 ust. 2
zmieniony przez art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
39) Art.
29 ust. 3
zmieniony przez art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
40) Art.
30 ust. 1a
dodany przez art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
41) Art.
30 ust. 1b
dodany przez art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
42) Obecnie:
ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,
stosownie do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 9 i art. 14 ustawy z dnia 4
września
1997 r. o działach administracji rządowej (Dz.U.03.159.1548).
43) Art.
33 ust. 1
zmieniony przez art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 31 sierpnia 2011 r. o
zmianie ustawy
o bezpieczeństwie imprez masowych oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U.11.217.1280) z dniem 12 listopada 2011 r.
44) Art.
34
zmieniony przez art. 14 pkt 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o
zmianie
niektórych ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w
Unii
Europejskiej (Dz.U.07.176.1238) z dniem 10 października 2007 r.
45) Art.
36
zmieniony przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
46) Art.
37 ust. 1
zmieniony przez art. 14 pkt 5 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o
zmianie
niektórych ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w
Unii
Europejskiej (Dz.U.07.176.1238) z dniem 10 października 2007 r.
47) Art.
37 ust. 2
zmieniony przez art. 14 pkt 5 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o
zmianie
niektórych ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w
Unii
Europejskiej (Dz.U.07.176.1238) z dniem 10 października 2007 r.
48) Art.
37a dodany
przez art. 14 pkt 6 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie
niektórych
ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii
Europejskiej
(Dz.U.07.176.1238) z dniem 10 października 2007 r.
49) Art.
37a ust. 1
zmieniony przez art. 1 pkt 18 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
50) Art.
37a ust. 2
zmieniony przez art. 1 pkt 18 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
51) Art.
38
zmieniony przez art. 14 pkt 7 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o
zmianie
niektórych ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w
Unii
Europejskiej (Dz.U.07.176.1238) z dniem 10 października 2007 r.
52) Art.
42 ust. 2
zmieniony przez art. 1 pkt 19 lit. a) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
53) Art.
42 ust. 2a
dodany przez art. 14 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o
zmianie
niektórych ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w
Unii
Europejskiej (Dz.U.07.176.1238) z dniem 10 października 2007 r.
54) Art.
42 ust. 2b
dodany przez art. 1 pkt 19 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
55) Art.
42 ust. 2c
dodany przez art. 1 pkt 19 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
56) Art.
42 ust. 2d
dodany przez art. 1 pkt 19 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
57) Art.
42 ust. 3
zmieniony przez art. 14 pkt 8 lit. b) ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r.
o
zmianie niektórych ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej
Polskiej w
Unii Europejskiej (Dz.U.07.176.1238) z dniem 10 października 2007 r.
58) Art.
42 ust.
3a:
-
dodany przez art. 1 pkt 29 lit. a)
ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.451) zmieniającej nin.
ustawę z
dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej.
-
zmieniony przez art. 14 pkt 8 lit.
c) ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie niektórych ustaw w
związku z
członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej
(Dz.U.07.176.1238) z
dniem 10 października 2007 r.
59) Art.
42 ust. 3b
dodany przez art. 1 pkt 19 lit. c) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
60) Art.
42 ust.
4a:
-
dodany przez art. 14 pkt 8 lit. d)
ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie niektórych ustaw w związku
z
członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej
(Dz.U.07.176.1238) z
dniem 10 października 2007 r.
-
zmieniony przez art. 1 pkt 19 lit.
d) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. (Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin.
ustawę z
dniem 10 marca 2011 r.
61) Art.
42 ust. 8
dodany przez art. 1 pkt 29 lit. b) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r.
(Dz.U.03.52.451) zmieniającej nin. ustawę z dniem uzyskania przez
Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
62) Art.
43
zmieniony przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
63) Art.
43a dodany
przez art. 14 pkt 10 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie
niektórych
ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii
Europejskiej
(Dz.U.07.176.1238) z dniem 10 października 2007 r.
64) Art.
44
zmieniony przez art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
65) Art.
45
zmieniony przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
(Dz.U.11.38.195)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
66) Art.
49:
-
zmieniony przez art. 186 pkt 4
ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym
(Dz.U.06.104.708) z dniem 24 lipca 2006 r.
-
zmieniony przez art. 38 pkt 4 ustawy
z dnia 9 czerwca 2006 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Służbie
Kontrwywiadu
Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego oraz ustawę o służbie
funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu
Wojskowego
(Dz.U.06.104.711) z dniem 1 października 2006 r.
67) Art.
51 ust. 2
pkt 5 zmieniony przez art. 1 pkt 23 lit. a) ustawy z dnia 5 stycznia
2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
68) Art.
51 ust. 2
pkt 5a dodany przez art. 1 pkt 23 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011
r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
69) Art.
51 ust. 2
pkt 5b dodany przez art. 1 pkt 23 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011
r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
70) Art.
51 ust. 2
pkt 5c dodany przez art. 1 pkt 23 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011
r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
71) Art.
51 ust. 2
pkt 5d dodany przez art. 1 pkt 23 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011
r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
72) Art.
51 ust. 2
pkt 6 zmieniony przez art. 1 pkt 23 lit. c) ustawy z dnia 5 stycznia
2011 r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
73) Art.
51 ust. 2
pkt 13 dodany przez art. 1 pkt 23 lit. d) ustawy z dnia 5 stycznia 2011
r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
74) Art.
51 ust. 2
pkt 14 dodany przez art. 1 pkt 23 lit. d) ustawy z dnia 5 stycznia 2011
r.
(Dz.U.11.38.195) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 marca 2011 r.
75) Odnośnik
nr 1
dodany przez art. 33 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie i
uchyleniu
niektórych ustaw w związku z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa
w Unii Europejskiej (Dz.U.04.96.959) z dniem 1 maja 2004 r.
|